Artist statement

Fotografie was voor mij ‘verwondering’. Hoe fantastisch het was om iets vast te leggen. Een moment, een persoon een gebeurtenis. Het magische van het werken in de donkere kamer waar je een negatief belichtte en dan het papier in een bakje met vloeistof legde waarna een beeld langzaam ontstond. Hoe geweldig was dat!

Het zoeken naar mooie beelden, iets wat je interessant vond. Een abstract patroon, een gebouw. Het licht dat op een bepaalde manier scheen.

Het maken van een portret, iemand zo mooi mogelijk op een foto zetten maar ook iemand zo karakteristiek mogelijk vastleggen. De verhalen aanhoren, de ontmoetingen. Als fotograaf ergens binnenkomen en een kijkje achter de deuren kunnen nemen van iemands leven, zijn bedrijf, zijn passie en zijn worstelingen.

Om mij heen kijkend zie ik een harder wordende wereld waar mensen steeds meer tegenover elkaar staan. Waar je mensen vindt die alle kansen krijgen en mensen die dit minder hebben. Waar oplossingen worden gevonden door er alleen maar meer geld tegen aan te gooien. Slimmere oplossingen, beter luisteren en meer aandacht voor het individu met de mens centraal zijn naar mijn mening meer in staat de potentie van mensen tot zijn recht te laten komen.

Als fotograaf vertel ik verhalen in beelden. De verhalen van mensen. Om die verhalen te doorgronden ben en word ik deelgenoot. Ik stap in hun leven, hun verhaal. Ik ben niet alleen beschouwer, toeschouwer. Ik maak het letterlijk en figuurlijk mee als participerend fotograaf. Met verwondering, respect, compassie maar ook humor doorleef ik de worsteling, kwetsbaarheid, kracht en de schoonheid van hun leven en al het moois dat dat voortbrengt. Omdat ze waardevol zijn en niet vergeten mogen worden.